Vi fekk tips om parkering i ei grushole lengst inne i dalen, der den nye synlege veien startar opp langs Fossåna. Vi gjekk denne oppover, veldig dårleg vei. Kjetil som har 3 år med steinsamling i 4H på CV-en fann fleire steinartar som han plukka med seg. Etter kraftinntaket fann vi stien som går innover langs vatnet til Dalsbotnen. Her møtte vi ein kar med fiskestang, boksøl og General. Han fortalde at han prøvde halde vatnet under kontroll, hadde tatt ut 2000 småfisk med garn i fjor. Oppunder fjellet og ut ryggen til Storskorka er det fint å gå. Karen med øl og snus fortalde at han brukte gå opp ryggen frå sørvest direkte til toppen. Denne prøvde vi ned igjen. Vi fann ingen utprega sti, vil heller kalle det bukkemark av god kvalitet. Men nedover går dette som regel bra. Vi var svært fornøgde med ruta vi tok opp til toppen, den kan anbefalast.
Vi gjekk heilt inn til enden av Dalsvatnet før vi tok av opp under fjellet. Dette gjorde at vi slapp unna skogstrakking oppover. Veldig greitt å gå her men litt lenger sjølvsagt.
På vei mot Storskorka, Litleskorka bak. Snodige greier som sikkert har ei forklaring. Den lavaste toppen heiter Stor...den høgste toppen heiter Lissje..
Bergfrue, fylkesblomst for Møre og Romsdal. Kjetil kjende sjølvsagt til denne, han kalla den for Fjellrose. Denne stod i bukkemarka som vi gjekk nedover frå toppen.
Kommentarer