9 primære Trøymsbotn rundt (28.07.2023)

Eg hadde sikla på ein tur rundt Trøymsbotn i årevis, med ulike variantar med omsyn til toppar undervegs. Og det eine året fulgde det andre, utan at eg tykte at vêr og høve passa. Planen var å liggje ved Flyvatnet og ta seg inn på Veslebotnskarvet frå aust. Etter kvart såg eg at ein kunne gjere dette både frå Hemsedalen/Trøym og frå vest. So starta topptursesongen 2023 eigentleg med delvis avrevne leddband og inflammasjon i ankelen. Men han klarte langturtest i Nakkeheimen tidlegare i juli, og yr melde ei sjeldan godvêrslomme ein fredag då eg kunne kombinere dette, Valdres/hytteinspeksjon og vestlandstur same helg

Etter ei natt med paradisisk ramme på gourmethotellet Harahorn, utruleg nok til folkeleg pris, var eg klar i 8-tida. Målet var 10 primære tindar, og eg rekna med å bruke 9-10 timar. Eg var meir usikker på det siste enn vanleg på grunn av at eg trengde å spare ankelen i utforterreng og vere særs varsam i ur. Og eg hadde gløymt å pakke teip...

Eg valde å kaste bort mange høgdemeter på å kome meg ned til der vegen går inn til Fjellstølen. Alternativet var ein kanskje-sti frå hotellet, og slike har det med å løyse seg opp i myr og kratt. Stien innover dalen mot Hølsteinstølen var tydeleg og merka, men blaut. Det var myrlendt, og det hadde regna mykje dei siste vekene.

Sti nokre meter mot Hulbak, og so opp flanken. Denne var ganske lettgått, medan han gjekk over i meir lumsk og glatt ur opp mot toppartiet. Regnjakka, kjøpt for turar denne sumaren, kom på, og topp 1 var gjort.

No var det springeterreng på tvers av den vesle dalen i toppartiet, so bratt, men heilt greit ned til vatnet i skardet. Grei oppstiging til Leinenøse, og eg knappa litt inn på tidsestimatet etter å ha brukt ein god del lengre tid til Hølsteintinden enn berekna. Framleis litt mørk, tung stemning og lite utsyn.

Over til Kyrkjebønøse var det korkje vanskeleg eller langt, og bygene heldt seg litt unna. Her kom det og opp ein liten sti frå sør.

3 toppar gjort, og på tide å krysse Trøymsbotn. Dette var det partiet eg var mest skeptisk til på førehand, men overraskande nok gjekk det nokre diffuse trakk i urda som gjorde ting lettare. Urda i seg sjølv var og fastare og betre enn i byrjinga av turen. Men plutseleg låg eg på sida med bøygd stav og den kjensla i ankelen som eg skulle unngå for ein kvar pris. Eg vurderte ei lita stund å kaste inn handkledet, men valde å gå vidare.

Trøymsbotnen var eit velkoment avbrekk frå urda, og matpakke 1 gjekk ned. Saman med ein liter sportsdrykk gjorde grovbrødpakka sitt til at dette vart ein god næringsbalansedag.

Eg rekna med ein lang fjell - til - fjell-etappe til 1699-toppen, og låra var no litt tyngre enn på den første delen av turen. Men urda valde å samarbeide, bygene heldt seg andre stader og topp 4 var gjort.

Litt bratt varsam-med-ankel-terreng ned til dei små vatna mot Bjørnbakknøse, men mykje fastare underlag enn i første del av turen. På Bjørnbakknøse, første topp > 1700 m, var det og opphaldsvêr og ein del utsyn.

Vidare mot den ukjende Nibbi (skitoppen i Skogshornrekka er den kjende) var det noko meir opp og ned og urd på høgkant. Osen av det søraustre vatnet i botnen mellom toppane vart kryssa, og Nibbi, som det austlegaste punktet på runden, var gjort. Om eg hadde gått frå Flyvatnet, hadde dette vore første eller siste topp for dagen. Her var det for første gong godt utsyn mot fjella over mot Vang og mot 'Bygdinveggen'.

So byrja turen mot hovedmålet - Veslebotnskarvet. Eg hadde frykta å 'måtte' gjere toppen som ein kortare tur på grunn av ankelskaden og at eg då aldri i etterkant ville prioritere å gjere heile runden. Det var óg spennande om det gjekk nokon synleg sti opp frå Flyvatnsida. Kart viser at det går stiar over lågsletta vest for vatnet og eit stykke oppover langs renna/dalen mot fjellplatået. Eg fann i alle fall ikkje noko, og sjølvaste stortoppen i denne delen av Hemsedalsfjella vart ståande som enno ein stilaus topp.

No valde eg å setje ambisjonen om 10 toppar i flyt. Ankelen melde stigande irritasjon, og eg rekna med at det var ein rein urd-tur til "Nord for Isbretjerne" (ikkje min skrivemåte, men Kartverket har vel alltid rett ...). Eg lot konsistensen på urda verte avgjerande. Ned frå VBSkt, ok, men ned frå høgdepunktet mot Guteskardet heldt urda for første gong på denne turen Nordre Rankonøse-standard. Det vil seie ei framdrift opp mot timen på kilometeren med mykje stavbruk og rørsler som høyrer heime i para-tinderangelen. So då var det lett å avgjere at den neste toppen måtte verte "Sør for .." og ikkje "Nord for ..".
Over dalen og opp vegetasjonskledde og trivelege tunger mellom striper av urd. Etter kvart berre urd, men ikkje av det nemnde slaget. Toppen låg bak ein nestan like høg kolle, og på merkeleg vis venta den mørke bygeskya som hadde kome inn frå Lykkjelandet då eg var på VBSkt med å dusje meg til eg var oppe. Blikket over mot "Nord for .." ga meg nok rett i at det var ein rein urdmanøver over dit og so hit opp. Annars ein fin topp, og det seier mykje om kor lite ferdsel det er og har vore i dette terrenget at han ikkje har eit skikkeleg namn, noko som og gjeld mange andre av toppane her.

Eg var optimist med tanke på turen ned Vestrebotn og opp på det som uansett hadde vorte den siste toppen på runden. Eg heldt meg litt for langt opp i vestflanken og styrte ned under brattkanten mot bekken i sidedalen mot passet i vest. Her såg eg tamrein for første gong i dag. Toppen vart teke frå ein flanke med mest småstein søraust for toppen.

No var eg meir innstilt på å få litt tid før middagen enn på å spare ankelen maksimalt, so eg brukte dei fine flåga mellom urd og vierbelte på å få opp farta. So møtte eg folk for første og einaste gong denne dagen rett innanfor Fjellstølane.

Som oppsummering er det mest slåande kor lite brukt dette terrenget er og kor lite teikn etter friluftsaktivitet som finst. Det er stort sett berre vardane. Eg har og inntrykk av folk med turistisk tilknyting til Hemsedal ikkje søkjer inn hit i nokon grad og er lite kjende i dette området. Urda kan ha noko å seie, for det er lite anna her inne over eit visst høgdenivå.

Personleg fekk ikkje belastninga på ankelen store verknader i etterkant (sjølvsagt veit eg lite om effekt på tilgroing av leddbanda). Og at eg ikkje vart noko nevrofysiologisk katastrofeobjekt mot slutten, trass i dårlegare langturgrunnlag enn før tilsvarande turar, kom nok av 2 matpakker og Fuel of Norway. Eg brukte VJ XTRM2 terrengsko og ville ikkje vald noko anna i retrospekt. Totalt væskeinntak (temperatur 8-13 grader) var under 3 liter, og det var nok litt snaut. 9 1/2 time på tur, lite anna enn fotopauser og tekniske pauser. Defensiv gåing og mykje ekstra tidsbruk i krevjande ur, flatt og utfor.