Frå Bratteli kai til Liarvatnet via Liaknuten (17.09.2023)
Written by Kaare_70
| Map |
|
|---|
| Ascents | Aust for Kvelven (638m) | 17.09.2023 |
|---|---|---|
| Vest for Kvernavatn (618m) | 17.09.2023 | |
| Liaknuten (710m) | 17.09.2023 | |
| Nabbane (666m) | 17.09.2023 |
Startar ein turen frå kaien i Bratteli, må ein ikkje verta overraska av at det blir høgdemeter utav det, og – som navnet meir enn indikerer – høgdemeter av det bratte slaget. Eg har avslutta turar der på kaien tre ganger på 90-talet, men aldri starta derifrå. Når det i tillegg var 25 år sidan sist, var det sanneleg på tide. Denne flotte søndagen i september hadde me parkert ein bil ved Liarvatnet og bestilt billettar med rutebåten frå Oanes, og me såg fram til ein spennande tur gjennom Jørpelandsheia og området lansert som Preikestolen nasjonalpark.
Etter ein flott båttur langs nordsida av fjorden som eg hadde gleda av å gå langs for bare to veker sidan, landa me på den vesle kaien. Det var fullt av passasjerar på båten, som truleg skulle til Bakken og framfor alt Flørli, men me stod aleine igjen i Bratteli. På kaien hadde det skjedd mykje sidan sist, det var kome både busskur og skilt med «Bratteli kai».
Det mest uvanlege for oss morgonfuglar var at klokka nærma seg 1130 her ved turstart, sjølvsagt fordi båten gjekk såpass seint ein søndag føremiddag. Sola steika beint fram her inne så langt utpå dagen, og etter smøring med solkrem fann me vegen oppover og forbi nedre, midtre og øvre Bratteli. Alt ved nedre tok dei som hadde kortbukser med seg, endåtil eit aldri så lite hamskifte, for det var inga tvil om at dette ville bli ein varm dag.
Planen for turen var å gå opp mot Stemvatnet og følga den greit synlege og tidvis nødla stien mot Longavatnet, vidare til topps på den lite besøkte Liaknuten og så til bilen ved Liarvatnet ein av dei fleire mulige traseane frå Ospeskardet. Eg kom motsatt veg for eit snaut år sidan i like fint vêr då eg overnatta i Hengjane, så det skulle gå greit å finna fram.
Første post på programmet var den svært karakteristiske 666-toppen like under Bratteliknuten, kalla Nabbane/ Nabane på eit gammalt kart. Toppen ser ut som ein klosse med bratte og slette sider og relativt flat topp, nettopp ein «nabbe» som me seier. Napen i Suldal kjem av det same, og Nibba/ Naganibba ligg som kjent heller ikkje langt borte.
Me tok av frå stien mot Stemvatnet eit stykke nedanfor vatnet og følgte ein grei sti i rett retning vest- og oppover mot den vesle stølen sør for 666-toppen. Ikkje rart at ein har sett opp eit krypinn her, på ein så fin og fredeleg plass! Derifrå fann me etter kvart sørryggen mot toppen og følgte denne bratt, men greit til topps etter snaut 1 ½ times gange frå kaien. Framifrå utsikt både mot fjorden og Jørpelandsheia, sjølvsagt, og det var tid for ein god mat- og kaffipause.
På toppen var det bora inn eit par små boltar, og me trur det var til ei flagstong me kunne sjå under ein stein like ved – truleg ein av hytteeigarane i Bratteli som nyttar henne ein og annan dag som er verd feiring.
Me valde å returnera same vegen som me kom, for det såg bratt og krevande ut å koma seg ned til austsida av Dalavatnet der me skulle vidare. Opp igjen tok me ein sving utom høgdedraget nærast Stemvatnet for å få ein kikk ned mot utløpet av vatnet, der det endåtil er eit lite naust. Det er dei som skal vidare over Stemvatnet og Kvednavatnet som har båtar her, sjølvsagt.
For å koma vidare nordover måtte me nedom eit bratt søkk før me kunne ta oss opp mot Dalavatnet og finna nødlinga vidare nordover, bratt opp til 620-toppen vest for Kvednavatnet. Førsteklasses utsikt herifrå óg, og mitt tredje besøk på like mange år.
Vidare følgte me stien i retning Longavatnet og drog oss etter kvart ned mot utløpet av Svartavatnet. Her fann me stien som går over til Kvelven og følgte den til topps på ryggen og aust til 640-toppen aust for Kvelven. I lia opp frå Svartavatnet støkte me opp ein orrhane som brasa opp or lyngen.
På 640-toppen i 16-tida var det tid for ein ny mat- og kaffipause, det vil sei i fint le like nedanfor toppen fordi det hadde kome ein sur austleg trekk. Her fekk me dagens flottaste fugleoppleving ved to kongeørner i roleg svev, ikkje eit heilt vanleg syn i Jørpelandsheia.
Pausen vart lang, men etter ¾ time på baken måtte me bryta opp og tenka på heimvegen, for i 20-tida ville det ikkje vera mykje ganglys att. Og dei som har tatt vegen om Liaknuten til Ospeskardet veit at det ikkje nettopp er lett framkomeleg terreng, tvert om er det stilaust og fleire mulige trasear.
Me fann bratt, men nokonlunde greit ned frå 640-toppen og ditto opp på det vestlege toppunktet på Liaknuten, her til flott utsikt over Holmavatnet. I denne oppgangen støkte me opp ei lirype. Vidare skunda me oss ned i skardet og opp på hovudtoppen, mitt andre besøk her. Synd at få finn vegen hit opp, for utsikten over den indre Jørpelandsheia er verkeleg førsteklasses.
Kl. 1730 var me nede i skardet mellom toppunkta att og tok oss bratt og småkrevande nedover mot Ospeskardet der me stod ½ time seinare. Hadde me hatt ein time eller to meir dagslys, ville me lagt returen til Liarvatnet om Forenesvatnet eller den gamle stemmen i Longavatnet, men nå ville me trenga tida sjølv kortaste veg om Holmavatnet og Grimsli.
Som tenkt, så gjort, og me fekk ein fin transportetappe snaut 2 timar til bilen. Det var greit ganglys på den gode stien langs Liarvatnet, men alle var glade for at me slapp å leita oss fram ute i terrenget i skumringa. Fasit for dagen vart om lag 15 km, 12-1300 hm og 8 ½ timar på tur i praktfullt seinsommarvêr i september, og med Jørpelandsheia på sitt beste!
User comments