Dette var ein tur som Marita hadde svært lyst å gå. I fjor var knea hennar ute av form. Men i år, og med to nye halvproteser på plass, gikk det heilt fint. Træppene var lagt fint i naturen. Eit par plassar kjende eg på luftigheita på retur nedatt. Og ein stad litt før ein kjem opp på fjellryggen, var det temmeleg bratt. Personleg føler eg meir for å klyve i naturleg bratt ut. Men denne ruta har absolutt sin fasinasjon. Gikk ca 30-40 meter frå toppen og vidare bort ryggen. Følte der å då at det var i luftigaste laget, utan at nedgongen vart grundig sjekka. Hovud-målet vart nådd i alle fall. Frå toppen var det ikkje utsikt, grunna skodda.
Kommentarer