Ettermiddagspudder på lisjeblåfjellet (31.01.2021)

Ja då har det altså skjedd - eg har flytta tilbake til vestlandet. Og ikkje berre det, vi har flytta til min barndoms ferieparadis Stårheim. Ikkje heilt venta for han som ein gong var Ulsteinvik sin hardaste urbanist. Men sånn er livet - sidan den tid har både eg og bygda endra seg. Og når vi det siste året summerte opp grunnane for og imot så såg vi til slutt ingen grunn til å la vere!

Så no er vi altså på plass i slektsgarden på Orheim, Stårheim. Ei tømmerkasse frå 1880-talet, med eit nyare påbygg frå 1920. Midt i ei pågåande kuldebølge så var det ein litt kjølig affære. Men ungane er tøffe - dei har genar frå kalde stader.

Sidan det har vore perfekte skiforhold i marka har det vore litt smertefullt å vere oppteken med barnehagetilvenning den siste veka.

Men no var det endelig helg. Kona vart sendt med naboane på puddertur i føremiddag, og kom heim med stjerner i augene. Då var det berre å slenge skia i pickupen (yes, nettopp) og komme seg avgråde. Dei hadde vore på lisjeblåfjellet, så det var berre å følge trikkeskinnene til topps, og så pudre nasen heile vegen nedatt.

Nesten like bra som i bymarka. Haha...

© Kristian Starheim