Her vert det plusspoeng på han far. Med minsten i pulken, hunden i band og jentungen hengande bakpå med langrensski (som ho gjekk på av og til), var det duka for ein dugeleg fiasko og/eller katastrofe. Men, neida. Med unntak av slitet, som eg uansett hadde stålsett meg på, og det at minsten sjølvsagt sølte drikkevatn på seg i 10 minusgrader, gjekk alt etter planen. Sølinga resulterte forresten i eit lynraskt klesskift - ein prestasjon eg var særs nøgd med. Elles var det rimeleg god stemning heile vegen til topps. På toppen byta jentungen til slalomskia (som vi hadde med oss), og så bar det rett ned til nysteikte vafler i Dalalåven med hunden i hælane. Ingen fall, hyl eller skrik. Det er nesten så ein sjølv får ei tåre i augekroken.
Kommentarer