Kvannjolfjellet (28.07.2020)
| Duration | 2h 53min |
|---|---|
| Distance | 11.9km |
| Vertical meters | 963m |
| GPS |
|
| Ascents | Kvannjolfjellet (1,127m) | 28.07.2020 10:49 |
|---|---|---|
| Visits of other PBEs | Kårvatn p-plass (210m) | 28.07.2020 09:18 |
Det var meldt litt sol frå morgonen av før ettermiddagsbygene skulle slå innover Todalen, så med ein relativt tidleg start frå Kårvatn burde det være moglegheit for ein rask formiddagstur i opphaldsver. Derimot var det spådd bra med vind i fjellet denne tysdagen, så med vindjakka lett for hand bar det no i veg frå Kårvatn p-plass med Kvannjolfjellet som mål.
Hit går den kortaste vegen opp lia rett aust for Nauståfossen, kor ein overraskande fin sti tok meg raskt opp den bratte lia. Inn til stistart følgjer ein berre vegen inn til Nauståfossen, som til tider er veldig blaut. Inne ved fossen, som no kom ned med imponerande vannføring, går det ei bru over elva kor stien startar.
Vel oppe den bratte lia flata det no litt ut når ruta gjekk rundt på nordsida nedunder Knubban. Framleis kunne ein skimte stien, men etter kvart som terrenget blei meir prega av myr blei også sporet meir sporadisk, og til slutt heilt borte. Terrenget var uansett slik at ein skjønte godt i kva retning ein skulle.
No var det berre eit spørsmål om kor ein skulle skjære av og byrje på oppstigninga mot skaret mellom Knubban og Kvannjolfjellet. Valget blei ei nokså direkte rute opp nedunder Nordre Knubban. La det være sagt med ein gong: dette er ikkje den riktige ruta opp! Mosegrodd ur, bregner, bjørk og bratt terreng er sjeldan oppskrifta på ei oppstigning ein husker som fornøyeleg. På GPS-sporet for turen er det altså "yttersvingen" eg fulgte ned att som er rett veg både opp og ned. Her finnes det eit relativt tydeleg dyretråkk som meir eller mindre kan følgjast heile vegen opp til topps når ein først finn det, og opp gjennom vegetasjonen er det absolutt minste motstands veg. Starten på tråkket over myra er markert med nokre plastremser hengt i eit tre (sjå bilete under).
Når eg etter nokre strabasiøse meter var gjennom vegetasjonen tok eg meg så fram til den relativt smale passasjen mellom Knubban og Kvannjolfjellet, og herifrå byrjar oppstigninga til sjølve toppryggen. Sjølve ryggen her oppe er lang, og spissen ein kan beskue nede frå Kårvatn er berre starten, og ikkje hovudtoppen på Kvannjolfjellet. Ein kan velge å gå nokså rett opp og følgje ryggen bortover mot toppen, eller følgje stien/dyretråkket som går eit stykke innover nedunder toppryggen på nordsida. Eg gjekk for ei slags mellomløysing og kunne etter kvart skimte toppvarden i det fjerne. Vel oppe kunne eg for første gong på turen verkeleg kjenne på vinden som no herja i området, og med sterk kuling i kasta var det berre å sette sjøbein bortover. Opp gjekk det, og etter den siste bratte kneika kunne eg innta varden. Nåla på peakbook er derimot plassert på ein kolle nokre hundre meter lengre aust bortover ryggen, og det er faktisk her ein finn det høgste punktet (to meter høgare enn borte ved varden skal vi tru målaren). Dermed blei det staka ut ein kurs bort hit, og tilbake igjen til varden kor slik le ein kunne finne gjorde det mogleg for ein kort rast.
Utsikta var fin, men vinden var sterkare, og no byrja uversskyane i sør å kome uhyggeleg nær, så det var berre å kome seg ned att. Retur meir eller mindre same veg som opp, med unntak av riktig veg ned i vegetasjonen, som nevnt. No kunne utsikta nytast siste biten før skogen og nedstigninga til fossen, og vel nede blei det slått fast at turen var rett så fin, og ikkje så alt for lang om ein nokon gong ser etter ein frisk formiddagstur.
User comments