Bail på Tilleråsen (08.03.2018)

Med denne fine isvinteren er det jo ei skam om ein ikkje får prøve seg på nokon av dei finaste islinjene i Trondheim, nemlig Tilleråsen. Men det har vore omtrent umogleg å oppdrive tid og folk, så i dag beslutta eg og Pål Christian og ta ei kveldsøkt.

Eg var innstilt på kos i dag - prøve på den meir moderate linja "Den til høyre" (WI3+/4), men her var det berre 3-4 cm is på svaet. Så då vart det å gå over på "Den til venstre" (WI4). Denne var tynnare enn då vi var her for 2 år sidan, og difor også brattare. Men rikelig med is.

Eg byrja opp det bratte start-partiet, og merka kjapt at dette ikkje var kremforhold. Isen var stålhard og sprø, og det tok 5-6 øksesving for å få gode plasseringar, alt med heftig utsprenging av is.

Etter 10 meter merka eg at det ikkje var dagen for slik klatring. Vidare var det 3-4 meter med nesten loddrett is. Dette var ikkje gøy - eg ville ned. Men abalakov-kroken som eg alltid har med men aldri har brukt låg no - tata - i sekken.

Eg forankra meg i to skruar, Pål henta kroken og eg heisa den opp, skrudde raskt ein abalakov, og rappellerte av. Det var både enkelt og lettvint. Så har vi i alle fall prøvd det.

God følelse tilbake i bilen. Isklatring er risikabelt - ein må somme tider kjenne at ein evnar å snu.